Jak podaje Raport Kompleksowego Badania Stanu Zdrowia Psychicznego Społeczeństwa i jego uwarunkowań (EZOP II) „zaburzenia rozwoju psychicznego dotykają ponad 400 tys. najmłodszych dzieci, przy czym u dzieci mieszkających na wsi odsetek ten przekracza 20%, co wymaga podniesienia kompetencji wychowawczych rodziców (…)”.
I dalej za EZOPII „doświadczenia zaburzeń psychicznych ma za sobą co 8. dziecko w wieku 7–17 lat. Przekłada się to na ponad pół miliona dotkniętych nimi dzieci i młodzieży, szczególnie dzieci z rodzin objętych pomocą społeczną, wśród których cierpi na nie ponad 20%”.
Osoby zmagające się z zaburzeniami psychicznymi codziennie staczają trudną walkę. Jako społeczeństwo powinniśmy zrobić, co w naszej mocy, aby poprzez językową stygmatyzację dodatkowo nie utrudniać im funkcjonowania.
Należy pamiętać, że zaburzenie jest cierpieniem i wyzwaniem, a nie powodem do wstydu i wyśmiewania. Jako społeczeństwo powinniśmy zrobić, co w naszej mocy, aby poprzez językową stygmatyzację dodatkowo nie utrudniać im funkcjonowania.
Z inicjatywy agencji public relations FleishmanHillard i pod patronatem Rady Języka Polskiego oraz Rzecznika Praw Obywatelskich powstał poradnik „Jak mówić i pisać o grupach narażonych na dyskryminację”. Jeden z rozdziałów poświęcony jest zdrowiu psychicznemu.
Autorzy poruszają w nim problem stygmatyzacji zaburzeń psychicznych oraz uwypuklają krzywdzące i dyskryminujące określenia, których nie należy używać. Znaczna część publikacji skupia się na przydatnych wskazówkach oraz podkreśleniu szacunku do drugiego człowieka. Znajduje się tam również pomocny słowniczek pojęć.
Czytaj całość https://etykajezyka.pl/jak-mowic-i-pisac-o-osobach-chorujacych-psychicznie/
EZRA UKSW/ FleishmanHillard
